Saturday, June 11, 2011

இஸ்லாமிய தீண்டாமை: அல் அக்தும் ஜாதியினர் தீண்டத்தகாதார் என்ற இழிவு

அரபியாவில் இருக்கும் ஜாதிமுறையில் அரபுகள் செல்லும் இடமெல்லாம் கொண்டு செல்லும் ஜாதிவெறியாலும் தினந்தோறும் பாதிக்கப்படும் பெண்களை பற்றியும் ஜாதிவெறியால் நிகழும் இழிவுகளை பற்றியும் தொடர்ந்து பதிந்து வருகிறேன்.

They're considered untouchable. One Yemeni saying goes: “Clean your plate if it is touched by a dog, but break it if it’s touched by an Akhdam”.


நாய் தொட்டுவிட்டால் அந்த பாத்திரத்தை கழுவு. ஆனால் அக்தம் தொட்டுவிட்டால் அந்த பாத்திரத்தை உடைத்துபோடு என்பதுதான் அரபுகள் இவர்களை நடத்தும் விதம்.


ஏமனில் அல் அக்தம் என்று தீண்டத்தகாத மனிதர்களாக ஏமனின் மக்களே இழிவு செய்யப்பட்டு 500000க்கும் மேற்பட்ட மனிதர்கள் கொடுமைக்கு ஆளாக்கப்படுகிறார்கள்.

நன்றி கவ்ண்டர்கரண்ட்ஸ்

Caste In Yemen
By Marguerite Abadjian
25 April, 2004
Baltimore Sun

SANA’A, Yemen – The walled shantytown near the Old City here makes a
horrifying impression:

Houses made of refuse, families as large as 15 living in one room, children eating what appears to be dirt, pools of disease-laden water, piles of garbage and human waste buzzing with flies, the stench. The scene followed Aisha Sulaiman even after she was far away. She couldn’t forget it.

It is a place where children have gotten high snorting crushed glass. They
beg barefoot on the city streets – the soles of their feet callused and evidently immune to the blazing asphalt, fired by the incessant Yemeni sun.

Sulaiman, like many of the shantytown residents, belongs to the lowest
social caste in Yemen, the Akhdam. The Arabic word Akhdam means servants, and for centuries they have felt discrimination and isolation from mainstream society.

Though conditions have improved somewhat over the past few years, many in
mainstream society still stereotype them, considering them lowly, dirty,ill-mannered and immoral.

Even their plates are considered dirty. “Don’t eat with the Akhdam because worms come out of their plates,” the saying goes.

While there is no official record of the number of Akhdam in Yemen, they are considered to be the country’s largest and poorest minority. Unlike all others in Yemen, they do not belong to a tribe. They are poorly educated and are not allowed to marry into higher social castes.

Legends of Akhdam origins abound. The most credible is that they descend from Abyssinian soldiers who stayed in Yemen after a failed invasion in the sixth century AD. The soldiers, from ancient Ethiopia, were so hated they were forced to accept the worst jobs, such as transporting and disposing of human sewage and collecting garbage.

Today, the most common job for male Akhdam is street cleaning. They also work as porters, foot soldiers and shoemakers. Women and children beg.

Sulaiman was considerably better off than most because of her tenacity. Some of her relatives don’t believe women should be educated. They think women should sit at home, get married and have children, she says. But Sulaiman resisted and is halfway toward completing a university degree in philosophy. She is also determined not to have a large family that could lead to economic ruin.

Along the way, she has become a human rights trainer and educator, fighting for the rights of other Akhdam women and children who she believes suffer most. Her goal is to help the women become more self-confident and aware of their rights.

Many Akhdam do not share her hope for the future.

Tears come easily to the weathered eyes of Sai’ida Bin Sa’ad Ahmed Souhaib. She, along with five members of her family, lives in a one-room shelter in the Bab Al-Yemen (Yemen Gate) shantytown, one of the largest of 11 shantytowns in Sana’a.

Souhaib, a Yemeni, had a good job and life in Saudi Arabia in the 1970s but was forced to return to Yemen after her country supported Iraq in the Persian Gulf war. This was the fate of countless thousands of Yemenis. She returned, minus a husband who died there, and with no means to support her family.

“Now when I get hungry, I simply go out and beg,” she says. “All my children are on the streets.”

Souhaib and others in the shantytown say they are treated with contempt
outside their community.

Rawsha Hassan, 20, is another woman who lives in the Bab Al-Yemen shantytown. She, her parents and most of her 13 siblings live in a ramshackle
shelter there.

Hassan’s mother is a street sweeper in the center of the city. Her father, a former security guard, can no longer work. He can’t see well because of surgery gone wrong, she says.

Hassan’s sad, tired eyes peek through her luthma, a black veil revealing only the eyes, worn by most Yemeni women in public. She gazes at her dirty, dreary surroundings in the shantytown. She doesn’t want to bring children
into this world, she says.

In the shantytowns, men make important household decisions, even though, in many cases, the women and children bring in most of the income by begging.

Even the poorest families spend a significant amount of their money on qat, an amphetamine-like mild narcotic shrub that is chewed by men and women daily.

Hassan, like her mother, used to sweep the dusty streets of her capital city. But she stopped when a male cousin, also a sweeper, working the night shift was hit by a car whose driver didn’t even stop to look. Her cousin is disabled. Hassan now works as a janitor at a human rights organization. Although she makes less than her salary as a sweeper, she is happier.

Hassan would be even more content if she could continue her education. While in fifth grade she stopped because, as she recalls, her father told her school is not for girls. Also, Akhdam children are often rejected in schools for the same reasons adults are rejected in society, because they are considered unclean and immoral. Hassan is trying to get literacy training without her father’s knowledge.

Akhdam often have to resort to secrecy. While they are proud of their background among their peers, they usually do not advertise their social caste to outsiders. One successful Akhdam doctor, who has worked in a local hospital for years, does not reveal his social status, afraid he will lose his patients.

Officially, there are efforts to help the Akhdam. The Yemeni government is building a new housing project financed with international aid, says Noor Ba Aabad, assistant to the deputy minister of social affairs and labor.

There have been reports that owners of expensive villas near the housing
project intend to sell out because they don’t want to live near the Akhdam.

Ba Aabad, who has worked on women’s, children’s and poverty issues since
the 1970s, says she thinks the most important way to help the Akhdam is to
integrate them into mainstream society and improve their education.

While mainstream society is becoming more accepting of Akhdam, she says,
Akhdam have low self-esteem. It will take time to erase the effects of centuries of stereotyping, she says.

Society as a whole has to change its beliefs about Akhdam, says Jonathan
Puddifoot, country representative with Care International in Yemen. But the most disadvantaged group in Yemen has to find a way to rise above its
self-perceptions.

“The prejudice keeps them down,” he says, “and they keep themselves down as well.”

5 comments:

மைதீன் said...

இஸ்லாமை பொறுத்தவரையில் காபிர்களே தீண்டத்தகாதவர்கள்தான்.

கீழ்க்கண்ட 11 விதயங்கள் முஸ்லீமால் தீண்டத்தகாதவை (நஜ்ஸ்)

1) மூத்திரம்
2) மலம்
3) விந்து
4) பிணம்
5) ரத்தம்
6) நாய்
7) பன்றி
8) முஸ்லீமல்லாதவன் (அதாவது இந்து காபிர், கிறிஸ்துவன் ஆகியோர்)
9) மது
10) ஒயின்
11) தீண்டத்தகாத விதயங்களை உண்டவனின் வேர்வை

ஆனால் அல் அக்தும் கோத்திரத்தினர் முஸ்லீம்கள் என்றாலும் அவர்கள் அடிமைகளுக்கு பிறந்தவர்கள். ஆகையால் அவர்களும் தீண்டத்தகாதவர்களே.

இது ஒன்றும் தவறில்லை.

Anonymous said...

பெரியார் உளறியிருப்பதை பாருங்கள்

http://thamizhoviya.blogspot.com/2011/03/blog-post_2408.html

மேலே எழுதியிருக்கும் மைதீனும், பெரியாரும் கேனையர்கள் என்றால் மிகையல்ல.

Unknown said...

//ஆனால் அல் அக்தும் கோத்திரத்தினர் முஸ்லீம்கள் என்றாலும் அவர்கள் அடிமைகளுக்கு பிறந்தவர்கள். ஆகையால் அவர்களும் தீண்டத்தகாதவர்களே.//

அப்படின்னா ஏன் மைதீன் இஸ்லாமில் ஜாதியே இல்லைன்னு பொய் சொல்லனும்

தமிழன் said...

இஸ்லாமில் ஜாதி என்று சொல்லமாட்டார்கள். கோத்திரம் என்று சொல்லி நழுவி விடுவார்கள். உண்மையில் அது ஜாதிதான்.

அன்சாரி என்பது ஒரு ஜாதி. குரேய்ஷி என்பது இன்னொரு ஜாதி. அன்சாரி என்ற சாதி இழிவான சாதி. க்ரேய்ஷி என்ற சாதி முகம்மதுவின் சாதி.

முகம்மதுவே குரேய்ஷிகள் மட்டுமே ஆளத்தகுதியானவர் என்று சொல்லிவிட்டு போயிருக்கிறார்.

வடநாட்டில் முஸ்லீம்கள் பட்டேல், பத்தான் ஆகியோர் தங்களது ஜாதிப்பெயர்கள் உடபட வைத்துகொள்கிறார்கள். அஹ்மது பட்டேல், மொஹ்சினா கித்வாய் எல்லாம் ஜாதிபெயருடன் கூடிய முஸ்லீம் பெயர்கள்தான். அரபியர்களை போலவே இவர்களும் தாழ்ந்த ஜாதி ஆண்களை திருமணம் செய்யமாட்டார்கள். ஆனல் தாழ்ந்த ஜாதி பெண்ணை வைத்துகொள்ளலாம்.

C M Amrtheswaran said...

இஸ்லாத்தில் ஜாதி கிடையாது. ஆனால் ஜாதி என்ற வார்த்தை இல்லாமல் பல பிரிவுகள் உண்டு. குலம் உண்டு. குரேஷிகள் உண்டு, அஷ்ரஃப் கள் உண்டு. கோத்திரமும் உண்டு என்பது இதைப் பார்த்த பின்னர்தான் தெரிகிறது. இஸ்லாத்தில் சகோதரத்துவம் வலியுறுத்தப் பட்டிருப்பதால் தீண்டாமை கிடையாது. இங்கே இஸ்லாத்துக்கு வக்காலத்து வாங்க சிலர் வாய் கிழிய," நாய்கள் நுழையும் தெருக்களிலே...." என்று ஆரம்பித்து நாலு மணி நேரம் பேசுவார்கள், அவர்களுக்கு அல் அக்தும் பற்றித் தெரிய வராத காரணத்தால். வாங்கிய காசுக்கு அதிகமாகவே கூவும் அவர்கள் கூவிக் கொண்டிருக்கும் வரை ஆதாயமே. இல்லாத ஒரு விஷயத்தை திரும்பத் திரும்ப சொல்வதால் அது உண்மையாகி விடுகிறது என்பது உலகம் நிதர்சனமாகக் கண்ட உண்மை.